Mieszkali w domku jednorodzinnym w Tychach, który zbudowali w połowie lat 90. Parterowy z poddaszem, energooszczędny, na podmiejskim osiedlu. Mieli po czterdzieści parę lat, gdy postanowili wyprowadzić się na wieś. Ona jest technologiem żywienia, on inżynierem budownictwa.
- Bardzo intensywnie pracowaliśmy, po 14 godzin na dobę. Czasu na sen nie było. Musieliśmy w końcu wyhamować - mówi Mirosław Holota. Zaraz po studiach na Politechnice Śląskiej zaczął pracę w prywatnych firmach. Śmieje się, że właściwie całe życie był prezesem, w spółkach związanych z fabryką Fiata i komunalnych. - Coraz większe firmy, coraz większe pieniądze. Zostałem w końcu prezesem w dwóch spółkach, produkcyjnej i handlowej. Tak dłużej nie dało się żyć - opowiada.
PAWEŁ MAŁECKI
Każdą wolną chwilę starał się poświęcać na muzea, galerie sztuki, antyki, giełdy staroci. - Dwór to, raz, konsekwencja tej pasji. A dwa, że chcieliśmy żyć zdrowo. Żona o to dba, świeże powietrze i ekologiczne jedzenie - podkreśla Holota.
Opowiadają, że obejrzeli dziesiątki wystawionych na sprzedaż dworów. Do Bieganowa w gminie Radków, najmniejszej w województwie świętokrzyskim, już nie chcieli jechać. A gdy w końcu przybyli, dwór ich wcale nie zachwycił. Za duży jak na dom dla dwojga, a w dodatku w stanie bliskim ruiny, ledwie widoczny wśród zarastających chaszczy i góry śmieci.
I wcale nie za symboliczną złotówkę, bo sprzedawała nie gmina, lecz prywatny właściciel. Dlaczego więc kupili? - To nie była racjonalnie podjęta decyzja - odpowiada pan Mirosław. - Dopiero po czasie doszliśmy do wniosku, że ten dwór kazał nam siebie kupić - dodaje.
PAWEŁ MAŁECKI
Kupili dwór wraz z czterohektarowym parkiem w 2007 roku, dwa lata później już się wprowadzili do pierwszej wyremontowanej części. - Tu jest bardzo dobra energia, tu się bardzo dobrze śpi, bardzo dobrze promieniuje. Tu się problemy same rozwiązują, dwór jakby pomagał przy remoncie - zachwala Holota. I podaje przykład: - Dekarzy nie mogliśmy znaleźć w okolicy. Ksiądz przyjechał, zadzwonił i zaraz się znaleźli. Robili dach w grudniu i styczniu, śniegu nie było. Kiedy skończyli, sypnął.
Nie mieli też problemów z konserwatorem zabytków, na co skarży się wielu właścicieli dworów i innych objętych ochroną starych obiektów. - Konserwator był pomocny, rady udzielał - podkreśla pan Mirosław.
PAWEŁ MAŁECKI
Cały dach i strop musieli wymienić, bo drewno zbutwiało i waliło się. Holota wylicza, że poszło na to 80 kubików drewna. Mieli duży problem ze znalezieniem odpowiednich belek stropowych. - Takich dziś już nie ma, żaden tartak nie chciał zrobić, pięć starych kupiłem. To było największe wyzwanie - podkreśla. Strop został ocieplony jak dawniej - nie watą szklaną, ale wiórami. Grube modrzewiowe deski na podłogi stolarz specjalnie robił, nie automat. W bawialni udało się uratować starą dębową podłogę. Na jednej z desek podpisał się Wincenty Barański, który robił całą stolarkę dworu w 1897 roku.
PAWEŁ MAŁECKI
Fundamenty Holota odkopywał, żeby wykonać izolację. Ściany z cegły zostały stare. - Tynki cementowo-wapienne kładliśmy, z przewagą wapna, nie gips - informuje gospodarz. Podczas remontu przywrócili też pierwotny układ pomieszczeń dworu, likwidując późniejsze przeróbki. - Jest najbardziej logiczny. Kuchnia, krok i jesteśmy w jadalni, w drugą stronę weranda. Nie trzeba się nabiegać - wychwala Holota. Do minimum ograniczyli użycie farb. - Są tylko na ścianach, na oknach farba wodna. Reszta oliwione, ten stół był nacierany olejem jadalnym - wskazuje na duży mebel, przy którym siedzimy w salonie. Wykonał go stolarz z sąsiedniej wsi z powalonego przez burzę jesiona, który rósł w dworskim parku.
PAWEŁ MAŁECKI
Większość mebli stanowią jednak pamiątki rodzinne. - Jadalnia na przykład jest od cioci z Chorzowa. Lepiej mieć coś związanego z przodkami - uważają.
Sześć pieców kaflowych przywieźli z różnych stron Polski. Ten w jadalni spod Jarocina, w bawialni - z misieńską porcelaną - z Jeleniej Góry. Prócz pieców mają też centralne ogrzewanie na ekogroszek, z żeliwnymi przedwojennymi kaloryferami.
PAWEŁ MAŁECKI
PAWEŁ MAŁECKI
Dwór, który czeka jeszcze na nową elewację, odtworzenie sztukaterii, stoi w centrum Bieganowa. Holotowie wspominają, że na początku sąsiedzi trochę nieufnie patrzyli na jego nowych właścicieli. - Wyjaśniliśmy, że niczego im nie zabierzemy, a jak wyremontujemy, to przecież zostanie we wsi - opowiada pan Mirosław. Teraz są już dobrze zżyci z lokalną społecznością. Zaopatrują się w okolicznych gospodarstwach w mleko, masło czy mięso. Angażują się też w działalność społeczną. Mirosław Holota jest w zarządzie Stowarzyszenia Jesteśmy Razem w Radkowie, a także w radzie Lokalnej Grupy Działania Region Włoszczowski.
- Jestem szczęśliwy, że ten obiekt, który popadał w ruinę, znalazł takich właścicieli. Mają możliwości, czują zabytek i potrafią go wielkim wysiłkiem wyrestaurować. Przysparza nam to chluby - podkreśla Stanisław Herej, wójt gminy Radków. Dodaje, że Mirosław Holota, działając m.in. we wspomnianych organizacjach, służy swoją wiedzą i doświadczeniem lokalnej społeczności.
PAWEŁ MAŁECKI
Na remont dworu Holotowie nie dostali dofinansowania. Otrzymali jedynie niewielką dotację z unijnego Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na urządzenie w nim izby pamięci poświęconej Adamowi Piaseckiemu, który urodził się w Bieganowie w 1873 roku. Był to nazywany Królem czekolady cukiernik, przedsiębiorca i społecznik, założyciel fabryki słodyczy w Krakowie znanej dziś pod nazwą Wawel.
W mieszczącej się salonie izbie odbywają się m.in. spotkania klubu filmowego i wieczorki literackie. - Chodzi o to, żeby dwór żył. Zawsze był ostoją kultury - mówi pan Mirosław.
PAWEŁ MAŁECKI
We wschodniej części dworu jego nowi właściciele urządzili pokoje gościnne. W pierwotnym zamiarze miały być tylko dla rodziny i znajomych. Jak twierdzą, przypadek sprawił, że zaczęli wynajmować. - Syn znajomego przyjmował w ramach wymiany młodzieżowej Francuzów i przywiózł ich do nas. Mieli być jedną noc, zostali na dwa tygodnie. Nie było to uciążliwe, jedli to co my. Uznaliśmy, że skoro Francuzom smakuje, to i Polakom będzie. Zgłosiłem w gminie jako gospodarstwo agroturystyczne - opowiada Holota.
Do położonego na uboczu Bieganowa przyjeżdżają na wypoczynek goście z dużych miast, najczęściej z Warszawy i ze Śląska. Chętnych nie brak, choć gospodarze specjalnie nie zabiegają o reklamę. - Główną naszą atrakcją jest brak atrakcji - śmieją się.
PAWEŁ MAŁECKI
Późnoklasycystyczny dwór w Bieganowie zbudowali w drugiej połowie XIX wieku Morstinowie. W czasie niemieckiej okupacji zarządzała nim Nina Morstin, zaangażowana w działalność konspiracyjną. Była łączniczką AK, prowadziła szkolenie sanitariuszek i organizowała punkty sanitarne. Po wojnie przejęty przez państwo budynek był m.in. siedzibą ośrodka zdrowia. Pod koniec lat 80. został przekazany w ramach rekompensaty za mienie pozostawione na Wschodzie osobie prywatnej. W 2007 roku kupili go wraz z parkiem Teresa i Mirosław Holotowie. W parku rośnie m.in. potężna lipa, której wiek szacowany jest na ponad 300 lat.
Te zdjęcia dworu i lipy wykonaliśmy podczas wizyty w Bieganowie w lipcu 2011 roku.
Fot. Jarosław Kubalski / Agencja Gazeta
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze